نسخۀ چاپی داستان زندگی آسیه (س)، همسر فرعون، (بانوی ستودۀ پروردگار)

داستان زندگی آسیه (س)، همسر فرعون، (بانوی ستودۀ خداوند)

   بِسِم اللهِ الرَحمن الرَحیم
وَضَرَبَ اللَّهُ مَثَلًا لِلَّذِينَ آمَنُوا امْرَأَتَ فِرْعَوْنَ إِذْ قَالَتْ رَبِّ ابْنِ لِي عِنْدَکَ بَيْتًا فِي الْجَنَّةِ وَنَجِّنِي مِنْ فِرْعَوْنَ وَعَمَلِهِ وَنَجِّنِي مِنَ الْقَوْمِ الظَّالِمِينَ
و خدا برای مؤمنان همسر فرعون را مثل زده است، هنگامی که گفت: پروردگارا، برای من نزد خودت خانه ای در بهشت بنا کن ومرا از فرعون وکردارش رهایی بخش ومرا از مردم ستمکار نجات ده. (تحریم/ 11)

پیش‌سخن نویسنده
این کتاب حاصل پایان‌نامۀ این‌جانب در مقطع کارشناسی‌ارشدِ رشتۀ زبان و ادبیات فارسی در دانشگاه تهران است که با درجۀ عالی و با با نمرۀ بیست دفاع شد.
سال‌های بسیار درخشانی که لطف خدا و دست روزگار، مرا پای درسِ استادِ بزرگ، دکتر شفیعی‌کدکنی، نشاند و طعم شیرین درس استاد، جانم را پرورش داد و ذهنم را با افق‌های جدید ادبیات آشنا کرد.

فهرست

پیش‌سخن..............................................................................

مقدمه.................................................................................یک
فصل اول: زندگی‌نامۀ آسیه(س)................................................1
فصل دوم: آسیه در آینۀ قرآن و روایات..................................37
فصل سوم: سلوک زنان در سبیل الی‌الله..................................53
فصل چهارم: تبیین جایگاه آسیه در متون عرفانی و ادبی......71
فصل پنجم: نقد تأویلی و تحلیل جایگاه آسیه ......................89
خاتمه:...............................................................................130
کتابنامه:.............................................................................132
 

آسیه در کاخ فرعون با ایمان زندگی کرد و ایمان خویش را از فرعون پنهان داشت. «مطابق روایات اسلامی آسیه به رغم آن‌که در دربار فرعون زندگی می‌کرد، به خدای یگانه ایمان داشت و هنگامی ‌که موسی(ع) به پیامبری رسید، به وی نیز ایمان آورد، اما اعتقاد خویش را پنهان می‌داشت.(دایرة‌المعارف‌اسلامی ج1/ (آب- آل)، 1374). و نیز در ترجمۀ تفسیر طبری آمده‌است که «وی مسلمان بود و در زنی فرعون همچنان مسلمانی کرد تا از کار او آگاه شد» (طبری،1356، 1906). آسیه از اولین گروندگان به حضرت موسی(ع) بود، درنتیجه از سبقت‌گیرندگان به سوی قرب الهی محسوب می‌شود. دیگر مطلب آن که وی از زندگی کاخ نشینی چشم‌پوشی نمود که زهدورزی او را نشان می‌دهد.