خانم پارمیس تیموری از نویسندگان خوش ذوق و خوش قلم نوجوان که قلمش پخته و ایده هایش ناب و زیباست. او نوشتن را دوست دارد، زیبا هم مینویسد و میداند نوشتن چون دریایی کرانه ناپدید، بی نهایت است. نویسندگان در کوششی مدام به یادگیری تکنیک ها و خواندن کتابهای داستان میپردازند. پارمیس از نویسندگان مدرسۀ نویسندگی رواد است. آفرین بر او و قلم توانایش. قصد داریم نوشته ها و داستان های زیبایش را در این صفحه با شما مخاطبان عزیز به اشتراک بگذاریم.
ویولتا،دختر طبیعت ۱۴۰۴/۳/۲۰
ویولتا باز هم مثل هرروز وقتی از مدرسه برگشت،به خانه درختی اش رفت و به جولی و بیسکوییت غذا داد؛کتانی هایش را پوشید و به سمت علفزاری که اسمش را گذاشته بود《شکوفه های زباله》حرکت کرد جولی و بیسکوییت به دنبالش پرواز کردند ویولتا هرروز بعد از مدرسه به آنجا میرفت و زباله های مردمی را که به سطل بازیافت توجه نمیکردند را جمع میکرد وقتی به علفزار رسیدند رنگ از روی ویولتا پرید و چشمان آبی اش از حدقه بیرون زد او از قبل میدانست که زباله های زیادی انتظارش را میکشند ؛اما این بار حتی پروانه ها هم در دریای بی انتهای زباله غرق شده بودن
ولی ویولتا آرامشش را حفظ کرد،موهای طلایی اش را بالای سرش جمع کرد و تاج گلی را که از یاس های سفید درست کرده بود بر روی سرش گذاشت، نفس عمیقی کشید و شروع به جمع کردن کرد در آخر بر روی تابلوی چوبی ای نوشت 《تنها زیستگاه بشر را حفظ کنیم.