جامعه‌شناسی زبان

در پژوهش هاي زبان شناسي به ويژه در دهه هاي اخير توجه به جنبه هاي فرازبـاني و ارتبـاط زبان با ساير ابـعادِ زندگي انسان و پديده هاي جهـان در قالـبِ زبـان شناسـي کـاربردي اهميـت فراواني يافته است.

ازجملۀ اين زمينه هاي مطالعاتی بررسي جنبه هـاي جامعـه شـناختيِ زبـان و تأثير عوامل اجتماعي بر زبان هاي بشري است.

 (يـول ،١٣٧٩: ٨) در اين باره گويد: تـأثير جنبۀ اجتماعي زبان آن قدر روشن است که حتي برخي نظريه هايي که در موردِ منشأ زبـان انـسان وجود دارد، تکاملِ زبان انسان را در بافتي اجتماعي ممکن مي داند. مجموع اين مطالعات، ذيلِ شـاخه اي از زبـان شناسـي قـرار مـي گيـرد کـه بـه آن زبـان شناسـي اجتماعي يا جامعه شناسي زبان گفته مي شود.

از ديـدگاه مدرسـي (١٣٦٨: ١٣) جامعـه شناسـي رشته اي مرتبط با زبان شناسي است و جامعه شناسي زبان يکي از رشته هاي جـديـدِ زبــان شناسـي محسوب مي شود. براثيا (1996) جامعه شناسي زبان را مطالعۀ ارتباطِ ميـانِ زبـان و جامعـه مي داند.

وارداف (1992: 13) تمايزي بين زبان شناسي اجتماعي وجامعه شناسي زبان قائل شـده است. او معتقد است زبـان شناسي اجـتماعي، عـوامـل زبـان شناسـي را بـه عنـوانِ مـسائل اوليـه در تـحقيقات زبـان و جـامعه بررسي مي کند، در حالي که تحقيقات جامعه شناسي زبان بيشتر پيرامونِ شيوۀ تأثيرگذاري مسائلِ سياسي و اجتماعي بر کاربردِ زبان است.

منابع بيشتر: اينجا و اينجا را کليک کنيد. دانلود کتابِ «درآمدي بر زبان شناسي اجتماعي» تآليف کالوه، ل ژ.1379 و ترجمه ي محمدجعفر پوينده. اين کتاب جزو سرفصل درس «کاربرد زبان در تربيت» است.